Πριν ενάμιση περίπου χρόνο οι εκλογές στις ΗΠΑ ανέδειξαν νέο πρόεδρο. Μετά από μια 8ετία αποχώρησε ο κ. Obama και τον διαδέχτηκε ο κ. Trump. Στην εκλογική αυτή αναμέτρηση ο αντίπαλος του Τραμπ ήταν όπως όλοι γνωρίζουμε η σύζυγος του πρώην προέδρου Κλιντον και υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ για αρκετό διάστημα, η κυρία Χίλαρι Κλίντον.
Η συντριπτική πλειοψηφία των μεγάλων MME τάχθηκε από την αρχή της προεκλογικής διαδικασίας υπέρ της κυρίας Κλίντον. Τεράστιοι όμιλοι τηλεοπτικών καναλιών, εφημερίδων, ιστοσελίδων, οργανισμών κλπ συστηματικά εξέφραζαν την άμμετρη υποστήριξή τους στο πρόσωπο της κ. Κλίντον, ενώ το ίδιο συστηματικά φρόντιζαν να αποδομούν το προφίλ του κ. Τραμπ μέσω της τεράστιας επιρροής τους. Και μιλάμε για παγκόσμια επιρροή, όχι μόνο στην Αμερική. Στην Ελλάδα για παράδειγμα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων προβαλλόταν η κ. Κλίντον ενώ ο Τραμπ παρουσιαζόταν με τον χειρότερο τρόπο και με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Οι χαρακτηρισμοί ποικίλαν, από "γραφικός" και "γελοίος" μέχρι "ρατσιστής" και "ακροδεξιός".
Επιπλέον ο κρατικός μηχανισμός όπως το FBI (μετά από μια 8ετία των δημοκρατικών) ήταν σαφώς θετικά διακείμενος προς την κ. Κλίντον.
Στην εικόνα από τη wikipedia βλέπουμε τα αποτελέσματα. Το επιχείρημα ότι η κ. Κλίντον είχε περισσότερους σε απόλυτο αριθμό ψηφοφόρους (λεγόμενη popular vote) δεν ευσταθεί γιατί η Αμερική έχει ένα πολύπλοκο και αρκετά διαφορετικό από το δικό μας εκλογικό σύστημα όπου σημασία έχουν οι κερδισμένες πολιτείες και όχι ο απόλυτος αριθμός ψήφων. Η Καλιφόρνια ας πούμε που έχει 40 εκατομμύρια πληθυσμό πάντα κερδίζεται από το Δημοκρατικό υποψήφιο διαχρονικά.
Ξεκίνησε λοιπόν άμεσα μια τεράστια πραγματικά εκστρατεία αποδόμησης της εκλογικής νίκης των ρεπουμπλικάνων.
Το κύριο επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε ήταν ότι υπήρξε Ρωσικός δάκτυλος και ότι οι εκλογές χάθηκαν επειδή χιλιάδες ή εκατομμύρια ατόμων επηρέασαν μέσω κοινωνικών δικτύων και μέσω χρήσης του διαδικτύου το εκλογικό σώμα ώστε να μην ψηφίσει την κυρία Κλίντον και να ψηφίσει τον κ. Τράμπ.
Φυσικά το κύριο όπλο πίσω από αυτή την εκστρατεία ήταν και παραμένει η μεγάλη πλειοψηφία των λεγόμενων "mainstream media" (παγκόσμια) αλλά και οποιοσδήποτε έχει θέση κλειδί στο λεγόμενο "βαθύ κράτος" των ΗΠΑ ή ακόμα και γίγαντες της τεχνολογίες και της πληροφορικής όπως το Facebook και η Google.
Ποτέ άλλοτε στην εκλογική ιστορία των ΗΠΑ δεν έχει πολεμηθεί η εκλογή ενός προέδρου τόσο πολύ όπως η εκλογή του Τραμπ και ποτέ άλλοτε δεν έχει γίνει προσπάθεια να υποτιμηθεί τόσο πολύ η ψήφος του Αμερικανικού λαού ώστε να θεωρηθεί ότι ο μόνος λόγος που ψήφισε τραμπ ήταν επειδή επηρεάστηκε από τα λεγόμενα "russian trolls" του διαδικτύου και όχι γιατί δεν ήθελαν την κ. Κλίντον (κυρίως) ή ήθελαν τον κ. Τραμπ.
Η ανάλυση της όλης ιστορίας απαιτεί ολόκληρο βιβλίο και προφανώς δε μπορεί να γίνει εδώ. Κάποιες επισημάνσεις όμως μπορούν να γίνουν.
Ο κ. Ομπάμα και η κ. Κλίντον ως υπουργός εξωτερικών αλλά και ως υποψήφια πρόεδρος είχαν κλιμακώσει την αντιπαράθεση με τη Ρωσία τόσο με το θέμα της Ουκρανίας όσο και με το θέμα της Συρίας. Σε τέτοιο βαθμό που λίγους μήνες πριν τις εκλογές η κ. Τrump να αναφέρει σε ομιλία του ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι το "global warming" αλλά το "nuclear warming" διαβλέποντας ότι η κλιμάκωση της έντασης με μια πυρηνική υπερδύναμη όπως η Ρωσία μπορεί να έχει (προφανώς) καταστροφικά απότελέσματα για όλο τον πλανήτη.
Διαβάζουμε σε άρθρο της Washington Post (3/11/2016) ότι η κ. Κλιντον λίγο πριν αποχωρήσει από τη θέση της ως υπουργός εξωτερικών είπε στον Ομπάμα:
Don’t appear too eager to work together,” Clinton urged President Obama, according to her recollection of the note in her 2014 memoir. “Don’t flatter Putin with high-level attention. Decline his invitation for a presidential summit.” Η κ. Κλίντον γενικά είχε τα τελευταία χρόνια ακολουθήσει πολύ σκληρή στάση απέναντι στη Ρωσία και συνεχώς αποδυνάμωνε τις όποιες καλές κινήσεις είχαν γίνει στο παρελθόν.
Σε αντίθεση με την κ. Κλίντον ο Τραμπ είχε εκφραστεί πιο "ουδέτερα" και χωρίς να ρίχνει λάδι στη φωτιά αποφεύγοντας βαρείς χαρακτηρισμούς ενώ είχε αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο συνάντησης με τον Πούτιν και ενδιαφέρον να τον γνωρίσει. Επιπλέον ο κ. Τραμπ ως ρεπουμπλικάνος πρόεδρος ο οποίος δεν ανήκει στην ομάδα των λεγόμενων "neocons/ neoconservatives" είχε κάποια διαφορετική στάση σε κάποια ζητήματα ειδικά εξωτερικής πολιτικής αλλά και εσωτερικών θεμάτων.
Έτσι απέναντί του είχε όχι μόνο όλο το σύστημα που είχε χτίσει ο Ομπάμα και η κ. Κλίντον αλλά και όλο το σύστημα εντός του κομματος των Ρεπουμπλικάνων που στα θέματα της Ρωσίας-Συρίας-Ουκρανίας είχαν θέσεις ταυτόσημες με αυτές της κ. Κλίντον. Σταδιακά βέβαια και μετά την εκλογή του και ο κ. Τραμπ (υπό την πίεση πολλών παραγόντων) έχει διολισθήσει σε παρόμοια γραμμή με τους προκατόχους του και μάλιστα αν ισχύουν αυτά που γράφονται τελευταία σκληροί κύκλοι εντός του πενταγώνου ετοιμάζουν μέχρι και επίθεση σε Ρωσικές βάσεις στη Συρία δημιουργώντας αυξημένη πιθανότητα για μια παγκοσμίων διαστάσεων σύρραξη.
Να βάλουμε εδώ και μια άλλη παράμετρο, την ιδεολογική. Η Αμερική είναι μια χώρα σε μεγάλο βαθμό διχασμένη, με τα παράλια και τις βόρειες πολιτείες να ανήκουν στο φάσμα των "δημοκρατικών/ liberals" και η ενδοχώρα και ο νότος να ανήκει στο φάσμα των "συντηρητικών/ρεπουμπλικάνων". Ο Τραμπ (όπως και αρκετοί άλλοι Ρεπουμπλικάνοι πρόεδροι) φυσικά είχαν στήριξη από τα τμήματα αυτά της κοινωνίας μεταξύ των οποίων είναι και οι διάφορες προτεσταντικές (και όχι μόνο) εκκλησίες. Από τη στιγμή που εκπροσωπεί τη φωνή όλων όσων εναντιώνονται στην "λιμπεραλιστική ισοπέδωση" της κοινωνίας (βλπ. εκτρώσεις, θέματα LGBT, παιδεία, παγκοσμιοποίηση, ανεξέλεγκτη μετανάστευση, κλπ) είναι λογικό όσοι θεωρούν πως είναι κοντά ιδεολογικά να στηρίξουν τον Τραμπ (ανεξάρτητα αν ο ίδιος ως επιχειρηματίας ήταν υποστηρικτής όλων αυτών για αρκετά χρόνια).
Ο πρόεδρος Πούτιν, παρότι η Ρωσία είναι μια αρκετά μεγάλη και πολυπολιτισμική χώρα (10-20% μουσουλμανικός πληθυσμός, η Μόσχα έχει ολοκαίνουριο τζαμί χωρητικότητας 10 χιλιάδων πιστών) έχει δείξει ξεκάθαρα την υποστήριξή του στις αξίες της ορθόδοξης εκκλησίας της Ρωσίας και έχει νομοθετήσει αρκετές φορές υποστηρικτικά ενισχύοντας τη Χριστιανική πίστη. Έτσι βλέπουμε ότι στα θέματα για παράδειγμα των εκτρώσεων και των LGBT ακολουθεί μια διαφορετική πολιτική από ότι οι ΗΠΑ. Κατά καιρούς έχει δεχθεί μεγάλη κριτική από δυτικά mainstream media (τα ίδια τα οποία υποστήριξαν την κ. Κλίντον και το υποτιθέμενο σκάνδαλο με τη ρωσική εμπλοκή) για τα δικαιώματα των LGBT κλπ. Στις πρόσφατες εκλογές επανεξελέγει (απουσία σοβαρών αντιπάλων) με το εκπληκτικό ποσοστό 77% !!
Μια απλή αναζήτηση στο δίκτυο θα βγάλει χιλιάδες κυριολεκτικά άρθρα και αναλύσεις για την "Ρωσική εμπλοκή" στις Αμερικανικές εκλογές. Προβληματίζει πάντως κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο και ανεξάρτητα ιδεολογικών καταβολών, γιατί τόσο πολύ "ψύχωση" με τη Ρωσία;
Κάποιες ενδιαφέρουσες αναφορές
[2] Russia-Trump Investigation: How did Hillary Clinton Get FBI,FISA to her political dirty work? , Investors business Daily, 08/02/2018
[3] John Brennan, a former CIA Director, Suggests Russia 'May Have Something" on president Trump. NYTIMES, 21/03/2018
[4] The charge of the Invisible Army of Kremlin trolls by Diana Johnstone , 30/12/2017
[3] John Brennan, a former CIA Director, Suggests Russia 'May Have Something" on president Trump. NYTIMES, 21/03/2018
[4] The charge of the Invisible Army of Kremlin trolls by Diana Johnstone , 30/12/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου