Άρθρο του π. Βασιλείου Μπακογιάννη "Με αφορμή τις εκλογές Αρχιερέων"

Mitre of 1715, Benaki Museum, Athens, Greece. Source:http://www.benaki.gr/collections/greece/postbyzantine/gr/thumbs.htm

Αναδημοσιεύουμε κείμενο του Aρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη  (πρωτοδημοσιεύτηκε στο Romfea.gr)

 

Ο σοφός και ενάρετος αρχιμ. Ιωήλ Γιαννακόπουλος, βραβεύθηκε (1964) από την Ακαδημία Αθηνών για το σπουδαίο του έργο στην Παλαιά Διαθήκη.

Όταν του έλεγαν «συγχαρητήρια!», τους απαντούσε: «Ρεζιλίκια, βρε...!». Ένιωθε αλεργία για τη δόξα του κόσμου αυτού, γιατί εργαζόταν για τη δόξα του Χριστού.

Όταν τον ρωτούσαν, «γιατί δεν γίνεσαι Δεσπότης;», τους απαντούσε: «Η Ιερατική μου διακονία γεμίζει την ψυχή μου με χαρά. Δεν υπάρχει, λοιπόν, λόγος να ψάχνω για χαρά. Να ζητήσω δόξα; Αν έχεις χαρά, τι να την κάνεις τη δόξα; Και αν δεν έχεις χαρά, τι να σου κάνει η δόξα;». Και πρόσθεσε: «Όποιος κυνηγάει τη δόξα, έχει λόξα...!».

Το αξίωμα του Δεσπότη συνοδεύεται με πρωτοκαθεδρίες, με δόξες, με τιμές και άλλα. Χωρίς αυτά, ποιος κενόδοξος θα το κυνηγούσε;

Δηλαδή, αν ο Δεσπότης λειτουργούσε ως απλός Ιερέας, χωρίς υποδοχές, καμπανοκρουσίες, προσκυνήματα, μίτρες, θρόνους, μανδύες, ράβδους κ.λ.π. ποιος (κενόδοξος) θα το λαχταρούσε;

Αν όλη η δραστηριότητα του Δεσπότη περιοριζόταν μέσα σ' ένα γραφείο, να συντάσει ή να διαβάζει διάφορα έγγραφα, ποιος (κενόδοξος) θα έκανε τα πάντα, προκειμένου να αποκτήσει ένα τέτοιο «ανιαρό» αξίωμα;

Με άλλα λόγια, εκείνο που κάνει τον κενόδοξο να κυνηγά το συγκεκριμένο αξίωμα, δεν είναι τάχα ο πόθος του να εργασθεί για την Εκκλησία (αυτό το κάνει και χωρίς αξίωμα!), αλλά οι δόξες, οι τιμές κ.λ.π. που θα απολαμβάνει.

Όμως, με τέτοιο κίνητρο, κρίνεται ανάξιος για Ποιμενάρχης, και θα πρέπει να αποκλείεται, ώστε να πάει μπροστά η Εκκλησία. Αλλά, ποιος θα βρεθεί να τον αποκλείσει;

Ενθυμούμαι: Τη στιγμή που ο αοίδιμος Μελέτιος είχε εκλεγεί (26-2-1980) Μητροπολίτης Νικοπόλεως, εργαζόταν κανονικά στο Γραφεί του (Ι. Σύνοδο).

Ήρθαν, λοιπόν, στο Γραφείο του, και του ανήγγειλαν την εκλογή του. Δέχθηκε την είδηση με παγωμάρα...!

Αφού μου ήρθε ο λογισμός, πως αντί για συγχαρητήρια, καλύτερα να του έλεγαν «συλλυπητήρια!».

Έβλεπε το βαρύ σταυρό, που επωμίζεται ένας Μητροπολίτης, και όχι τις δόξες και τις τιμές! «Σας έτυχε μικρή Μητρόπολη», του είπε ένας παπάς.

«Μακάρι, να ήταν ακόμα πιο μικρή, για να μπορώ να τη διαποιμάνω πιο καλά», απάντησε ο αοίδιμος. «Τα αξιώματα έχουν ευθύνες», έλεγε και ξαναέλεγε.

Οι εκλέκτορες (Αρχιερείς) έχουν την ευθύνη εκλογής αξίων Αρχιερέων. Όμως, αυτό (εκλογή αξίων) δεν είναι και τόσο εύκολο.

Αν ρωτούσαμε τους φαρισαίους, «τι γνώμη έχετε για το Χριστό;», θα μας έλεγαν «μακρυά...!», χωρίς να το πιστεύουν, παρόλο αυτό το έλεγαν.

Αν ρωτούσαμε τους «κολλητούς» του Νέρωνα, «τι γνώμη έχετε για το Νέρωνα», θα μας έλεγαν «άγιος».

Ούτε και αυτοί το πίστευαν, όμως, το έλεγαν. Έτσι γίνεται παντού και πάντοτε! Ο καθένας κρίνει τον άλλο, ανάλογα με τα συμφέροντά του.

Ας ευχηθούμε, ο αρχηγός της Εκκλησίας Ιησούς Χριστός να φωτίζει τους εκλέκτορες (Αρχιερείς), ώστε να εκλέγουν τους αξίους, ιδιαίτερα σ'αυτές τις δύσκολες ημέρες, ευφραίνοντας τον Εσταυρωμένο Ιησού. ΑΜΗΝ.