Πολιτικός γάμος και σύμφωνο συμβίωσης, κάποια στοιχεία

Το 1982 εισήχθει στην Ελλάδα ο πολιτικός γάμος. Πρωθυπουργός ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου και επρόκειτο για μια απο τις μεγάλες κινήσεις "εκσυγχρονισμού" της κυβέρνησης της λεγόμενης τότε "αλλαγής".  Ο ακριβής τίτλος του νόμου είναι νόμος 1250/82 (ΦΕΚ Α 46/07.04.1982) ενώ το προεδρικό διάταγμα που καθορίζει τις λεπτομέρειες για την τέλεση του πολιτικού γάμου είναι :
Προεδρικό Διάταγμα 391/1982 - ΦΕΚ 73/Α/18-6-1982

H λεγόμενη "προοδευτική διανόηση" ζητούσε (όπως και σήμερα εξάλλου) την υποχρεωτική τέλεση του πολιτικού γάμου ανεξάρτητα αν γίνεται και θρησκευτικός γάμος, κάτι που τελικά δε συνέβει. (αλλά ίσως συμβεί στο κοντινό μέλλον)

Το νομοσχέδιο κατατέθηκε προς συζήτηση στη βουλή στις 17 Φεβρουαρίου 1982 και ψηφίστηκε στις 22 Μαρτίου 1982. 
Η βουλή ήταν τρικομματική (ΠΑΣΟΚ 172 έδρες, ΝΔ 112 έδρες και ΚΚΕ 13 έδρες). Καταψηφίστηκε μόνο από την ΝΔ από όσο γνωρίζουμε. Δεν μπορέσαμε να βρούμε στοιχεία για την στάση του ΚΚΕ. 

Από το 1982 λοιπόν νόμος ο πολιτικός γάμος. Θα νόμιζε κανείς ότι λύθηκαν τα όποια προβλήματα υπήρχαν (προσωπικά αδιέξοδα σε αλλόθρησκους, άθεους και όσους ήθελαν να συνάψουν τέταρτο γάμο).

Σίγουρα  επιλύθηκαν αδιέξοδα για όσους ήταν από διαφορετικές "μη συμβατές" θρησκείες (π.χ. Μουσουλμάνος με Χριστιανό ή Βουδιστής με Χριστιανό), για άθεους ή για όσους ήθελαν να κάνουν τέταρτο, πέμπτο κλπ γάμο. Για αλλόθρησκους δεν υπήρχε ούτε υπάρχει κανένα αδιέξοδο μιας και μπορούν να κάνουν γάμο κατά τις παραδόσεις της θρησκείας τους (π.χ. οι μουσουλμάνοι ισλαμικό γάμο , Εβραίοι κατά τις παραδόσεις τους κλπ).

Τα χρόνια πέρασαν. Πάμε στο 2008. Κυβέρνηση Καραμανλή του νεότερου, στα τελευταία της. Πέρασαν λοιπόν 26 χρόνια και τη χρονιά αυτή το 2008 εμφανίστηκε ένα "καινούριο φρούτο". Αυτό το φρούτο ονομάστηκε "σύμφωνο συμβίωσης" και ήταν ο ΝΟΜΟΣ 3719/2008 -ΦΕΚ 241/Α'/26.11.2008 Μεταρρυθμίσεις για τηνοικογένεια, το παιδί, την κοινωνία  και άλλες διατάξεις.

Ας δούμε τι λέει το πρώτο άρθρο:  

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

  Εκδίδομε τον ακόλουθο νόμο που ψήφισε η Βουλή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ   
ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ

Άρθρο 1 - Σύσταση
Η συμφωνία δύο ενήλικων ετερόφυλων προσώπων με την οποία οργανώνουν τη συμβίωσή τους (σύμφωνο συμβίωσης) καταρτίζεται αυτοπροσώπως με συμβο­λαιογραφικό έγγραφο. Η ισχύς της συμφωνίας αρχίζει από την κατάθεση αντιγράφου του συμβολαιογραφικού εγγράφου στον ληξίαρχο του τόπου κατοικίας τους, το οποίο καταχωρείται σε ειδικό βιβλίο του Ληξιαρχείου.

Με υπερηφάνεια βλέπουμε ότι υπέγραψαν ο κύριος Προκόπης Παυλόπουλος (ως γνωστόν ο νυν πρόεδρος δημοκρατίας) , ο κ. Αλογοσκούφης, ο κ. Αβραμόπουλος (νυν επίτροπος στην Ε.Ε.) και ο κ. Χατζηγάκης.

Θα αναρωτηθεί κανείς ποιος ο λόγος να έρθει στη βουλή με τη μορφή νομοσχεδίου το ζήτημα της συμβίωσης δύο ετερόφυλων προσώπων και μάλιστα από μια υποτίθεται "συντηρητική" κυβέρνηση (η οποία προφανώς είχε μεταλλαχθεί από την εποχή του 1982 που καταψήφιζε τον πολιτικό γάμο) και μάλιστα η οποία ήταν θέμα χρόνου να αποχαιρετήσει την εξουσία. Δεν αργήσαμε να το καταλάβουμε (αν και ήταν προφανές από τότε).
Για να ανοίξει ο δρόμος για το επόμενο νομοσχέδιο  που θα ήταν η επέκτασή του συμφώνου και για τα ομοφυλόφυλα ζευγάρια. Αυτό άλλωστε ζητούσε και το ΠΑΣΟΚ καθώς και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Διαβάζουμε στα ΝΕΑ με ημερομηνία 29/09/2009 ότι η κα. Παπακώστα, όπως και ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Χατζηγάκης είχαν δηλώσει (ήδη από το 2008) ότι η κυβέρνηση δεν είναι κάθετα αντίθετα στο ενδεχόμενο της επέκτασης και ότι μελετά το θέμα. Αυτά για όσους είχαν ψευδαισθήσεις περί άλλων θέσεων από ένα υποτίθεται συντηρητικό κόμα. (Σήμερα η κυρία Παπακώστα είναι υπουργός στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πως αλλάζουν οι καιροί..)

Τελικά όπως ήταν αναμενόμενο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το Δεκεμβριο του 2015 έφερε το "πολυαναμενόμενο" νομοσχέδιο προς ψήφιση στη βουλή.

NOMOΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 4356, (ΦΕΚ Α' 181/24-12-2015)Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις.

Διαβάζοντας το πρώτο άρθρο βλέπουμε ότι προστέθηκε η μαγική φράση "ανεξαρτήτως φύλου": 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ 
ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ 
Άρθρο 1 
Σύσταση 

Η συμφωνία δύο ενήλικων προσώπων, ανεξάρτητα από το φύλο τους, με την οποία ρυθμίζουν τη συμβίωσή τους (σύμφωνο συμβίωσης) καταρτίζεται αυτοπροσώπως με συμβολαιογραφικό έγγραφο. Η ισχύς της συμφωνίας αρχίζει από την κατάθεση αντιγράφου του συμβολαιογραφικού εγγράφου στο ληξίαρχο του τόπου κατοικίας τους, το οποίο καταχωρίζεται σε ειδικό βιβλίο του Ληξιαρχείου. 

Ενδιαφέρον είναι ποιοι υπουργοί υπογράφουν το νόμο (εκτός του Προέδρου της Δημοκρατίας πλέον κ. Παυλόπουλου): Ο κ. Κουρουμπλής, ο κ. Τόσκας, ο κ. Φίλης ο κ. Παρασκευόπουλος ο κ. Παπαγγελόπουλος ο κ. Τσακαλώτος ο κ. Παππάς ο κ. Σπίρτζης  κ. Κατρούγκαλος

Μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη από νομική σκοπιά, του νόμου 3719, παρουσιάζεται στην μεταπτυχιακή εργασία της κ. Σπυρίδου Γαρυφαλλιάς (τμήμα Νομικής, Α.Π.Θ.) (διαθέσιμη ΕΔΩ ως pdf αρχείο)
Παρουσιάζεται ένα ιστορικό καθώς και τι ισχύει σε άλλες χώρες της δύσης.
Στην αιτιολογική έκθεση του νόμου  το σύμφωνο συμβίωσης παρουσιάζεται ως ένα μέτρο βαθιά κοινωνικό (!!) το οποίο επιχειρεί να ρυθμίσει μία πραγματική κατάσταση, αυτήν της ελεύθερης συμβίωσης των ετερόφυλων ζευγαριών, να δώσει λύσεις σε πρακτικά προβλήματα και ανάγκες και μέσω αυτής της πολιτειακής παρέμβασης να προκύψουν στο εξής δεσμεύσεις για τους ετερόφυλους που επιλέγουν να συμβιώσουν σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού. Εξαρχής αποσαφηνίζεται ότι ο νόμος αυτός δεν θίγει το γάμο, καθώς το σύμφωνο συμβίωσης το οποίο εισάγει, είναι μία εναλλακτική μορφή μόνιμης συμβίωσης και όχι μορφή «χαλαρού γάμου» και στις επ ιμέρους διατάξεις του εκδηλώνει ευκρινώς τη βασική αρχή της έκδηλης υπεροχής του γάμου έναντι του Συμφώνου

Ενδιαφέρουσα παρατήρηση/παρένθεση: Υποστηρικτής στην προώθηση του νόμου 3719 και 4356 ήταν ο γνωστός νομικός καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος. Διαβάζουμε επιπλέον ότι : "Ο Νίκος Αλιβιζάτος πέτυχε και άλλες καταδίκες της Ελλάδας σε προσφυγές των Μαρτύρων του Ιεχωβά, των Καθολικών (αλλά και άλλων προσφευγόντων ατόμων). Σχεδόν σε όλες τις άλλες Έλληνας δικαστής ήταν ο Χρήστος Ροζάκης."

Θα κλείσουμε αυτή τη μικρή ιστορική αναδρομή με τον σεβ. Μητροπολίτη Σιατίστης Παύλο.
 
Ο πρόεδρος της ειδικής συνοδικής επιτροπής Γάμου, Οικογένειας και προστασίας παιδίου της Εκκλησίας της Ελλάδος, σεβ. μητροπολίτης  Σισανίου και Σιατίστης Παύλος γράφει πολύ εύστοχα σε σχετικό πόρισμα ημερίδας που διοργάνωσε η επιτροπή για τα ζητήματα αυτά:

(κάνοντας click θα μεταφερθείτε σε ολόκληρο το κείμενο με τα πορίσματα)

Από ότι διαβάζουμε δεν υπήρξε καμία ρητή διεθνής νομική υποχρέωση της χώρας μας να φέρει προς ψήφιση τέτοιο νομοσχέδιο (εκτός αν υπηρξε και δεν μας το λένε). Επιπλέον η υπάρχουσα νομοθεσία (αστικός κώδικας) κάλυπτε επαρκώς ζητήματα αστικής υφής μεταξύ ενός ζεύγους. 

Αφήνουμε τον αναγνώστη να διαβάσει τα υπόλοιπα πολύ σοφά λόγια του σεβ. μητροπολίτη (που είναι γνωστός για την αγάπη του και την ενασχόληση του με τα θέματα της οικογένειας και των παιδιών).

Υστερόγραφο: Αναφέρουμε εδώ επί τη ευκαιρία και  ένα παλαιό βιβλιαράκι με άρθρα του μακαριστού πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου σχετικά με τον γάμο, τις προγαμιαίες σχέσεις και τις εκτρώσεις το οποίο μπορείτε να διαβάσετε σε αυτό το σύνδεσμο:

https://drive.google.com/file/d/0B2MIhqeftC46TnVzdUotUU9qTTA/view

Το μόνο που μπορούμε να πούμε εν κατακλείδι είναι ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ και ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!

Η θαυμαστή εμφάνιση του σημεῖου τοῦ Σταυροῦ στον Μέγα Κωνσταντίνο

Το μεσημέρι της 27ης Οκτωβρίου του 312 μ.Χ., την παραμονή της μεγάλης μάχης μεταξύ των στρατευμάτων  του Μ. Κωνσταντίνου και των στρατευμάτων του Μαξεντίου στη Μουλβία Γέφυρα του ποταμού Τίβερη στην Ρώμη (Pons Milvius ή Pons Mulvius), εμφανίστηκε στον Μ. Κωνσταντίνο και όλο το στράτευμα του, το σημείον του Σταυρού και η φράση "ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ" (στα Λατινικά αποδίδται ως In hoc signo vinces) . To ακριβές κείμενο όπως μας έχει παραδοθεί από τον ιστορικό κα βιογράφο του Αγίου Κωνσταντίνου Ευσέβιο έχει ως εξής:

Το έργο του Ευσεβίου Καισαρείας (313 - 339 μ.Χ.),  o οποίος ήταν σύγχρονος με τον Μ. Κωνσταντίνο, είναι  η σημαντικότερη  πηγή για τον βίο του Μεγάλου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης. O Ευσέβιος είχε γνωρίσει τον Κωνσταντίνο ως νεαρό ακόμη. Το βιβλίο που αφορά στη ζωή του Μεγάλου Κωνσταντίνου λέγεται : Εις τον Βίον Κωνσταντίνου του Βασιλέως, Λόγοι Α ́- Δ' και γράφτηκε το 337 μ.Χ. (μπορείτε να το βρείτε στην ψηφιακή βιβλιοθήκη της Google ΕΔΩ)

Το θαύμα της εμφανίσεως του σημείου του Σταυρού αναφέρεται και από άλλους συγγραφείς όπως:

 
[1] Θεοφάνης, Χρονογραφία, 14, 2-7: «ὄντι ὤφθη αὐτῷ ἐν ὥρᾳ ἕκτῃ τῆς ἡμέρας ὁ τίμιος σταυρὸς ἐκ φωτὸς κατεσκευασμένος, ἔχων ἐπιγραφήν· “ἐν τούτῳ νίκα.” ἐπιστὰς δὲ αὐτῷ ὁ κύριος εἶπεν αὐτῷ ἐν ὁράματι τῆς νυκτός· “χρῆσαι τῷ δειχθέντι σοι, καὶ νίκα.” τότε σταυρὸν σχεδιάσας χρυσοῦν, ὃς ἔστι μέχρι τῆς σήμερον, ἐκέλευσε προάγειν αὐτόν ἐν τῷ πολέμῳ. Καὶ συμβολῆς γενομένης ἡττήθησαν οἱ περὶ τὸν Μαξέντιον...».

 
[2] Σωζομένος (εκκλησιαστικος ιστορικός συγγραφέας του 5ου αιώνος), Ἐκκλησιαστική Ἱστορία, 1,3 -1, 3,

 
[3] Lucius Cæcilius Firmianus Lactantius (συγγραφέας και σύμβουλος του Μ. Κωνσταντίνου), De mortibus persecutorum, 44, (PL 7, 190A-274A)

 "Commonitus est in quiete Constantinus, ut caeleste signum dei notaret in scutis atque ita proelium committeret. Facit ut iussus est et transversa X littera, summo capite circumflexo, Christum in scutis notat. Quo signo armatus exercitus capit ferrum."

Τι τρομερό θα ήταν εκείνο το θέαμα, ο Σταυρός να λάμπει περισσότερο από τον ήλιο στον ουρανό!! Και τι φοβερό θα ήταν όταν πολλά χρόνια μετά η ψυχή του Αγίου Κωνσταντίνου μεταφερόταν από τους Αγγέλους στο θρόνο του Χριστού και αντίκριζε ξανά τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό!


 
Ένα πολύ ωραίο και σύντομο βιβλίο για τον Τίμιο Σταυρό έγραψε και ένας μεγάλος και σύγχρονος μας Άγιος. Ο Άγιος Νεκτάριος έγραψε το 1914 μια μελέτη για τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό κατά παραγγελίαν του τότε Μητροπολίτου Αθηνών και προέδρου της Ιεράς Συνόδου κ.κ. Θεοκλήτου.
Ο τίτλος είναι "Ιστορική μελέτη περί του Τιμίου Σταυρού υπό Νεκταρίου Κεφαλά Μητροπολίτου Πενταπόλεως. Εν Αθήναις . Εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη,1914" (κάνοντας click μεταφέρεστε στην Ψηφιακή βιβλιοθήκη ΑΝΕΜΗ του Πανεπιστημίου Κρήτης από όπου μπορείτε να κατεβάσετε το σύγγραμα)

Τα λόγια του Χριστού που δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ

36 Διότι τί θα ωφελήσει τον άνθρωπο, εάν κερδίσει όλον αυτόν τον υλικό κόσμο, και στο τέλος χάσει την ψυχή του; Διότι η ψυχή του, που είναι πνευματική και αιώνια, δεν συγκρίνεται με κανένα απ’ τα υλικά αγαθά του φθαρτού κόσμου.

37 Ή, εάν ένας άνθρωπος χάσει την ψυχή του, τι μπορεί να δώσει ως αντάλλαγμα για να την εξαγοράσει απ’ την αιώνια απώλεια;

(Το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο – Νεοελληνική ερμηνευτική απόδοση, Παναγιώτου Ν. Τρεμπέλα)

Το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής και η καθόλου τυχαία κατάργηση των Λατινικών

Στις 22 Νοεμβρίου 2015 εκδόθηκε το Φ.Ε.Κ. σύμφωνα με το οποίο διορίστηκε ως πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής ο καθηγητής Κοινωνικής Θεωρίας και Κοινωνιολογίας της Σκέψης κ. Γεράσιμος Κουζέλης.

 Διαβάζουμε επίσης στην ιστοσελίδα του ινστιτούτου ότι ο αντιπρόεδρος του κ. Παύλος Χαραμής έχει επίσης ειδικευτεί στην Κοινωνιολογία!
"Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο αντικείμενο «Κοινωνικός αποκλεισμός και μειονότητες» (κατεύθυνση Κοινωνιολογίας) καθώς και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, στο αντικείμενο  «Ανοικτή και εξ αποστάσεως εκπαίδευση» » (Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών)"


Τρία χρόνια μετά (και φυσικά με τον ίδιο κ. Κουζέλη να παραμένει ως πρόεδρος), ανακοινώνεται αιφνιδίως από τον υπουργό παιδείας κ. Γιαβρόγλου ότι τα Λατινικά καταργούνται ως μάθημα πανελλαδικών για εισαγωγή στα πανεπιστήμια και... αντικαθίστανται από κοινωνιολογία (!!). 
Και μάλιστα άμεσα από το 2019-20. 
Δε γνωρίζουμε αν προηγήθηκε διάλογος με την εκπαιδευτική κοινότητα (σίγουρα κανένας διάλογος δεν υπήρχε με τους φιλολόγους αν κρίνουμε από τις ανακοινώσεις τους) ή με τα άλλα κόμματα της βουλής για ένα σοβαρό ζήτημα όπως είναι οι εξετάσεις πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. 
Από ότι φαίνεται δεν υπήρξε καμία σοβαρή προετοιμασία και η επιλογή συγκεκριμένα της "κοινωνιολογίας" (γιατί όχι κάποιο άλλο μάθημα και συγκεκριμένα η κοινωνιολογία;;) σε συνδυασμό με τη γνωμοδοτική ισχύ που έχει το ινστιτούτο μάλλον δείχνει ότι υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ ινστιτούτου (και του καθηγητή κοινωνιολογίας προέδρου του) και της απόφασης του υπουργού παιδείας.

Να αναφέρουμε εδώ κλείνοντας κάποια στοιχεία που βρήκαμε στην ιστοσελίδα του ινστιτούτου εκαπιδευτικής πολιτικής:
 
Το Ι.Ε.Π. είναι επιτελικός επιστημονικός φορέας που υποστηρίζει το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και τους εποπτευόμενους φορείς του στα θέματα που αφορούν την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τη μεταλυκειακή εκπαίδευση, τη μετάβαση από τη δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και την αντιμετώπιση της μαθητικής διαρροής και της πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου, με στόχο τη διασφάλιση του δικαιώματος όλων των παιδιών στην εκπαίδευση. Για κάθε συναφή πρωτοβουλία ή δράση υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων ή εποπτευόμενων φορέων του, απαιτείται συνεργασία με το Ι.Ε.Π.

 Όπως βλέπουμε κάθε "πρωτοβουλία" του υπουργείου παιδείας ΑΠΑΙΤΕΙ τη συνεργασία με το Ινστιτούτο. 

Επίσης διαβάζουμε πιο κάτω στις αρμοδιότητες :

α) Γνωμοδοτεί ύστερα από σχετικό ερώτημα του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων ή εισηγείται αυτεπαγγέλτως προς τον Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων για θέματα σχετικά με:

αα) τη διαμόρφωση, το διαρκή εκσυγχρονισμό και τη βέλτιστη εφαρμογή της εκπαιδευτικής πολιτικής σε όλους τους τύπους των σχολικών μονάδων, καθώς και τον προγραμματισμό και την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων,

ββ) τα προγράμματα σπουδών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τα σχολικά βιβλία, καθώς και τα λοιπά διδακτικά μέσα, έντυπα και ψηφιακά,

Κατά περίεργο τρόπο στο διοικητικό συμβούλιο του ινστιτούτου βλέπουμε ότι σχεδόν όλα τα μέλη έχουν να κάνουν με την πρωτοβάθμια (!) (ακόμα και τα μέλη ΔΕΠ) 

	Βρατσάλης Κώστας του Αντωνίου  (καθηγητής του Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης και Κοσμήτορας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου,)
	Κανελλόπουλος Παναγιώτης του Ανδρέα, Αναπληρωτής Καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας (μουσική παιδαγωγική)
	Ρουσσάκης Ιωάνης του Εμμανουήλ, Επίκουρος Καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
	Μαρία−Τατιάνα Σπανέλλη του Θεοδώρου, εκπαιδευτικός Α/θμιας εκπ/σης, Διευθύντρια του 72ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών
	Γεωργία Φέρμελη του Σωκράτη,  Σύμβουλος Α΄ του ΙΕΠ

Και γραμματεία του ινστιτούτου είναι δύο καθηγήτριες Γαλλικής φιλολογίας (!!) αποσπασμένες όπως αναφέρει.

Δηλαδή για ένα κρίσιμο ζήτημα όπως είναι οι εισαγωγικές εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση  δεν υπάρχει  κανείς από την Β'-βάθμια εκπαίδευση (εκτός του αντιπροέδρου με ειδικότητα κοινωνιολογία)  ούτε κάποιος καθηγητής πανεπιστημίου π.χ. Από τη Νομική σχολή ή Τμήμα Φιλολογίας (δυο κλάσικές σχολές της θεωρητικής κατευθυνσης).

Λοιπόν τι λέτε;

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
--------------------------

Θα υπενθυμίσουμε εδώ μια παλαιότερη συνέντευξη του κυρίου  Κουζέλη που είχε πει τα εξής για την πρωϊνή προσευχή: (στην εφημερίδα "ΕΠΟΧΗ"
Απόσπασμα συνέντευξης του Προέδρου του ΙΕΠ Γεράσιμου Κουζέλη

Γιατί δεν έχουν υπάρξει ριζικές αλλαγές στην εμπλοκή που έχει η Εκκλησία στα σχολεία, από το μάθημα των Θρησκευτικών, μέχρι την πρωινή προσευχή, τον αγιασμό και τις εικόνες μέσα στην αίθουσα;

Καταρχάς επί Φίλη εφαρμόστηκε για πρώτη φορά ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, που είχε ελεγχθεί, αξιοποιηθεί και διαφοροποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια, πριν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Φάνηκε από αυτή την προσπάθεια ότι ακόμα και αυτό το ελάχιστο βήμα για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, μια διαδικασία εξορθολογισμού του μαθήματος των Θρησκευτικών, δεν είναι εύκολο, καθώς οι δυναμικές ισχύος –τυπικής και άτυπης- στην ελληνική κοινωνία δεν επιτρέπουν ένα μάθημα θρησκειολογίας, παρά το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία έχει γίνει πολυπολιτισμική και πολυθρησκειακή. Θεωρώ όμως ότι, ύστερα και από την εφαρμογή των αλλαγών, είμαστε αυτή τη στιγμή σε ένα δρόμο καλής συνεννόησης για να διαμορφώσουμε συνολικά το εκπαιδευτικό υλικό. Η Εκκλησία είναι ένας πολύ ισχυρός παράγοντας στην ελληνική κοινωνική ζωή και ως τέτοιος έχει θέσει κάποια όρια. Αυτό αφορά αφενός το χρόνο διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών και, αφετέρου τα θρησκευτικά σύμβολα εντός του σχολείου. Ο τρόπος με τον οποίο οργανώνεται η παιδαγωγικά απαραίτητη πρωινή συγκέντρωση των μαθητών επαφίεται  επί της ουσίας στη σχολική κοινότητα και το σύλλογο διδασκόντων. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, εδώ και πολλά χρόνια και όχι μόνο λόγω συμμετοχής μαθητών άλλων δογμάτων, η αφορμή αναστοχασμού κατά την πρωινή συγκέντρωση έχει άλλο χαρακτήρα, όπως την ανάγνωση ενός ποιήματος. (!!!) (τα θαυμαστικά δικά μας)

Διαβάστε επίσης και μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του κ. Κουζέλη στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο και τον Περικλή Δημητρουλόπουλο 
 (ολόκληρη η συνέντευξη στον παρακάτω σύνδεσμο)
https://left.gr/news/g-koyzelis-i-ekklisia-den-ehei-armodiotita-sta-programmata-spoydon